Franciszek Duszeńko. Ołowiane łzy. Wystawa w stulecie urodzin Artysty
/For English scroll down/
wernisaż: 04.04.2025, godz. 18:00
wystawa czynna: 05.04.2025-04.05.2025 (godz. 11.00-18.00, od środy do niedzieli)
miejsce: Aula ASP, Wielka Zbrojownia, Targ Węglowy 6, Gdańsk
Wystawa jest prezentacją dorobku i postaci profesora Franciszka Duszeńki, wskazującą istotne kierunki jego poszukiwań i zainteresowań. Po raz pierwszy pokazujemy wybór rzeźbiarskich szkiców, rysunków, notatek pochodzących z pracowni profesora, która stanowiła jego sanktuarium — miejsce osobne i zamknięte przed publicznością. Dzięki zaangażowaniu Roberta Kaji, staraniom Muzeum Narodowego w Gdańsku oraz uprzejmości rodziny artysty zgromadzone w pracowni przy ulicy Chlebnickiej 11/12 w Gdańsku: szkice rzeźbiarskie, bozzetta, formy negatywowe, rysunki, po śmierci profesora, trafiły do kolekcji Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku oraz jako depozyt do Muzeum Narodowego w Gdańsku.
Ekspozycja Franciszek Duszeńko. Ołowiane łzy koncentruje się na przedstawieniu mantrycznej natury procesu tworzenia, który niezależnie od rodzaju, czy skali podejmowanego tematu był tak samo intensywny i wielowymiarowy. Twórca osadzony silnie w tradycji rzeźby, wcześnie zauważony i doceniony, przeszedł drogę od dzieł realistycznych przez rewolucyjne realizacje pomnikowe, które na stałe zmieniły formułę założeń upamiętniających, aż do prac abstrakcyjnych i eksperymentalnych. Prezentacja studyjnej twórczości artysty, jest metaforycznym otwarciem drzwi jego pracowni, ukazując szczególną ikonosferę procesu twórczego, odkrywając zarazem to, co za życia artysty było zakryte i niedostępne.
Klucz doboru prac opiera się na możliwości ukazania tajników warsztatowych, powiązania obiektów z konkretnymi realizacjami oraz ich atrakcyjności pod względem formalnym. Można wyodrębnić z tego zbioru szczególną grupę prac, związanych z osobistymi, dramatycznymi doświadczeniami Franciszka Duszeńki – służbą w AK, aresztowaniem i więzieniem w obozach koncentracyjnych. Tworzenie „w cieniu własnych traum”, wyniesionych z tych doświadczeń, skupienie potrzebne profesorowi do pracy, czytamy jako ciągle w nim obecne graniczne doświadczenie dramatu wojny, a mantrycznemu procesowi tworzenia można przypisać rolę funkcji naprawczej, w znaczeniu jakie nadała jej psychoanalityczka Melanie Klein. Dobrym odniesieniem wydają się także przemyślenia Julii Kristevy, opisującej nikczemność decyzji o wywoływaniu zbrodniczych wojen, osiągającej – jak pisała – swój „szczyt, kiedy śmierć, która bynajmniej mnie nie zabija, nakłada się na coś, co istnieje w moim świecie i co, jak sądzę, chroni mnie od śmierci: między innymi na dzieciństwo, na naukę”. Świadectwo wojny Ocalonego odnajdujemy w całej twórczości Duszeńki. Będzie nim zarówno sięganie do motywów upamiętniania, figury ofiary, w tym szczególnie przejmujące studia portretowe głów więźniów obozów koncentracyjnych, ukazane niezwykle ekspresyjnie.
Ołowiane łzy jest cytatem odnalezionym w archiwum dokumentów Franciszka Duszeńki, zapisanym na formularzu Rady Wyższego Szkolnictwa Artystycznego z 1994 roku. Ołów jest materiałem bardzo plastycznym, a zarazem symbolicznym na wielu różnych poziomach. Szczególnie ważny wydaje się kontekst semantyczny. Tytuł można interpretować na kilka sposobów, na przykład: dosłownie, jako materię i kształt, jako nawiązanie do mediów używanych w rzeźbie, które mają ciężką, zimną i surową formę. Można też odczytać metaforycznie – gdyż ołów jest metalem kojarzonym z ciężarem, wręcz przytłoczeniem bądź trwaniem. Zatem Ołowiane łzy mogą być symbolem bólu i żałoby, które nie są chwilowe, lecz trwają w pamięci zbiorowej, tak jak w monumentalnych dziełach Duszeńki – łzy ołowiane nie odparowują, jak te zwykłe. W kontekście dzieł upamiętniających ofiary wojenne, tytuł można odczytywać, jako alegorię cierpienia zapisującego się w historii i sztuce, jako metaforę artystycznego przesłania Duszeńki: ciężaru ludzkiego doświadczenia, trwałości pamięci o ofiarach oraz nieprzemijającego charakteru emocji, jakie wywołują dzieła profesora.
Subtelność i poetyka tytułu korespondują z upodobaniem do zbieractwa i zachwytu profesora nad urodą rzeczy prostych i zwyczajnych, czasem niekompletnych i uszkodzonych. Interesowały go w nich niuanse kompozycyjne, struktura i właściwości materiałów. Zaopiekowane, okaleczone, niekompletne i niepotrzebne przedmioty i rzeczy, które stawały się częścią artystycznych działań, przenosząc jednak idee upamiętniania, krzywdy i ocalenia zgodnie z tematyką podejmowaną w monumentalnej twórczości pomnikowej.
Wystawa Franciszek Duszeńko. Ołowiane łzy spina szczególnego rodzaju klamrą zainicjowaną w 2013 roku współpracę Muzeum Narodowego w Gdańsku z Akademią Sztuk Pięknych, otwierając również przestrzeń do dialogu i współpracy połączonych twórczością profesora Franciszka Duszeńki.
Teksty kuratorskie:
Joanna Szymula-Grygiel, Glina, gips i papier. Szkic, bozzetto, projekt -> pobierz plik
Dorota Grubba-Thiede, tekst kuratorski -> pobierz plik
Franciszek Duszeńko (ur. 6 kwietnia 1925 w Gródku Jagiellońskim, zm. 11 kwietnia 2008 w Gdańsku) – artysta rzeźbiarz i dydaktyk.
W latach 1941–1944 studiował w Państwowym Instytucie Sztuk Plastycznych we Lwowie, w pracowni prof. Mariana Wnuka. Podczas II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej, działając pod pseudonimem „Gustaw”. W 1944 roku został aresztowany i uwięziony w niemieckich nazistowskich obozach koncentracyjnych Gross-Rosen, Oranienburg i Sachsenhausen.
Po wojnie powrócił do Polski i kontynuował naukę w Państwowej Szkole Przemysłu Artystycznego w Łodzi, a następnie od 1946 roku w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Gdańsku (z siedzibą w Sopocie), gdzie ponownie studiował pod kierunkiem prof. Mariana Wnuka. W listopadzie 1949 roku uzyskał na Wydziale Rzeźby absolutorium w specjalności: rzeźba architektoniczna, a w maju 1952 roku otrzymał dyplom artysty rzeźbiarza na podstawie uchwały Senatu, który zwolnił go z obowiązku wykonania pracy dyplomowej. Senat przychylił się do prośby Franciszka Duszeńki o uznanie jego dotychczasowej działalności artystycznej – od momentu uzyskania absolutorium – za równoważną pracy dyplomowej. W skład dorobku wliczono prace przygotowane na ogólnopolskie wystawy, projekty konkursowe na pomniki, oraz płaskorzeźby dla Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej w Warszawie. Duszeńko został jednak zobowiązany do przedstawienia Komisji Dyplomowej fotografii nagrodzonych prac oraz aktualnych realizacji.
Od 1950 roku był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. W latach 1952–1962 współtworzył zespół plastyków zajmujących się renowacją Drogi Królewskiej w Gdańsku, pracując m.in. ze Stanisławem Horno-Popławskim, Alfredem Wiśniewskim i Adamem Smolaną. Do jego realizacji należą m.in. kobiece sfinksy zdobiące schody kamienicy przy Długim Targu 8, rycerze flankujący portal kamienicy przy Długim Targu 40 oraz płaskorzeźbiony portal budynku przy ul. Ogarnej 99.
Od 1950 roku związany był zawodowo z macierzystą uczelnią, gdzie stopniowo awansował na kolejne szczeble kariery akademickiej – od asystenta w Studium Rzeźby dla Wydziału Architektury aż do profesora zwyczajnego. W 1956 otrzymał tytuł docenta, następnie w 1976 profesora nadzwyczajnego i wreszcie w 1990 profesora zwyczajnego. W 1956 roku objął stanowisko kierownika Pracowni Rzeźby dla studentów I roku, a w 1964 został kierownikiem Katedry Rzeźby oraz Pracowni Dyplomującej. W latach 1960–1964 pełnił funkcję dziekana Wydziału Rzeźby, a w latach 1981–1987, wybrany w demokratycznych wyborach, sprawował urząd rektora uczelni. Po zakończeniu dwóch kadencji kierował Katedrą Rzeźby i Rysunku oraz Pracownią Dyplomującą. Mimo przejścia na emeryturę w 1995 roku, kontynuował pracę akademicką do 2001 roku.
Był cenionym pedagogiem, a wśród jego uczniów znaleźli się m.in. Anna Baumgart, Robert Kaja, Jerzy Kędziora, Grzegorz Klaman, Eugeniusz Lademann Bogdan Markowski, Ludmiła Ostrogórska, Zdzisław Pidek, Janina Rudnicka, Magdalena Schmidt-Góra i Julita Wójcik.
Dzięki inicjatywie prof. Franciszka Duszeńki w 1982 roku rozpoczęto prace nad utworzeniem „Galerii Dzieł Zasłużonych Pedagogów Uczelni”, której otwarcie zbiegło się z 40. rocznicą istnienia uczelni. Idea Profesora tworzenia wyjątkowej kolekcji jest nadal kontynuowana.
Prof. Franciszek Duszeńko specjalizował się w rzeźbie monumentalnej, łącząc surowy kamień z figuratywnymi kompozycjami, które często cechowała oszczędność formy i silny ładunek emocjonalny. Jego prace charakteryzowały się monumentalizmem, syntetycznym ujęciem postaci oraz dążeniem do harmonii między surowością materiału a wyrazistym przekazem ideowym. Często podejmował tematykę historyczną i martyrologiczną, nadając swoim dziełom wymiar upamiętniający i refleksyjny. Jego twórczość odznaczała się dbałością o kompozycję, a jednocześnie mocnym przekazem emocjonalnym i historycznym, wpisując się w tradycję polskiej rzeźby XX wieku. Do najbardziej znanych realizacji Duszeńki należą: Pomnik Ofiar Obozu Zagłady w Treblince (wspólnie z Adamem Hauptem i Franciszkiem Strynkiewiczem); Pomnik Obrońców Wybrzeża na Westerplatte (wspólnie z Adamem Hauptem i Henrykiem Kitowskim); Pomnik Polskich Artylerzystów w Toruniu, a także Pomnik Marii Konopnickiej w Gdańsku. Oprócz rzeźb monumentalnych Duszeńko realizował również mniejsze formy artystyczne, takie jak medale (medal Port Północny w Gdańsku, medal Odsłonięcie Pomnika Poległych Artylerzystów, medal V Międzynarodowe Biennale Exlibrisu w Malborku) i płaskorzeźby, np. portret Mikołaja Kopernika dla Zamku w Malborku. Zajmował się też rzeźbą sakralną, do kościoła św. Józefa w Gdyni-Leszczynkach wykonał Figurę Chrystusa.
Brał udział w wystawach w Polsce i za granicą, jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych m.in. w Warszawie, Gdańsku, Wrocławiu i New Delhi. Otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, w tym Krzyż Kawalerski, Oficerski i Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki oraz Medal Księcia Mściwoja II.
Jego żona – Urszula Ruhnke-Duszeńko (1921–2014) – była malarką, absolwentką PWSSP w Gdańsku, gdzie w 1954 roku obroniła dyplom w pracowni prof. Juliusza Studnickiego. W latach 1952–1971 pracowała na macierzystej uczelni, najpierw jako asystentka w Pracowni Malarstwa prof. Studnickiego, a później jako prowadząca Pracownię Malarstwa na Wydziale Architektury Wnętrz.
Ich syn – Marcin Duszeńko (1958–2000) – również był malarzem. Studiował w PWSSP w Gdańsku, gdzie w 1983 roku uzyskał dyplom w pracowni prof. Jerzego Zabłockiego. Następnie podjął pracę w uczelni jako adiunkt w Pracowni Malarstwa prof. Włodzimierza Łajminga.
Prof. Franciszek Duszeńko zmarł w Gdańsku, pochowany jest wraz z żoną i synem na Cmentarzu Komunalnym Srebrzysko.
Opracowanie na podstawie materiałów archiwalnych ze zbiorów ASP
Zob. również: Paulina Szymańska, Franciszek Duszeńko, w: 75 lat Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, red. Anna Polańska, Monika Scharmach, Mariusz Wrona, Gdańsk 2020, s. 275-277.
https://www.zbrojowniasztuki.pl/alma-mater/poczet-rektorow/franciszek-duszenko-1981-1987,525
Wydarzenie FB -> przejdź do strony
Współorganizatorzy: Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku, Muzeum Narodowe w Gdańsku, Gdańska Galeria Miejska
Partnerzy: Zakład Historii i Teorii Sztuki ASP w Gdańsku, Biblioteka ASP w Gdańsku
Kuratorki: Joanna Szymula-Grygiel, Dorota Grubba-Thiede, Małgorzata Jankowska, Bogna Łakomska, Anna Polańska
Koordynacja: Marzena Świniarska
Projekt i aranżacja: Marta Branicka
Oprawa graficzna: Eugenia Tynna
Teksty i redakcja: zespół kuratorski
Tłumaczenie: Katarzyna Jopek
Konserwacja obiektów: Kamila Ślefarska
Identyfikacja znaku obchodów Roku Franciszka Duszeńki: Rafał Fedusio, Weronika Jastrzemska
Patronat: rektor Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku prof. ASP dr hab. Adam Świerżewski, dyrektor Muzeum Narodowego w Gdańsku Piotr Stasiowski, dyrektorka Gdańskiej Galerii Miejskiej Maria Sasin
Patronat honorowy: Prezydent Miasta Gdańska, Marszałek Województwa Pomorskiego
Patronat medialny: trojmiasto.pl, gdansk.pl, Radio Gdańsk, magazyn Linia, magazyn Prestiż
Prace na wystawie: Muzeum Narodowe w Gdańsku (udostępnione dzięki uprzejmości Rodziny Artysty), Kolekcja Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku
Materiały archiwalne opracowane cyfrowo: Biblioteka ASP w Gdańsku
Fotogramy Pracowni prof. Franciszka Duszeńki: Wojciech Zamiara
Na wystawie wykorzystano dzieła i materiały: Lidii Dąbrowskiej, Barbary Dobraczyńskiej, Piotra Józefowicza, Roberta Kaji, Krzysztofa Olczaka, Adama Przybysza, Roberta Turło, Małgorzaty Żerwe, Radia Gdańsk, Archiwum Zamkowego w Malborku, Miejskiej Biblioteki Publicznej w Tczewie
Podziękowania dla wszystkich Osób wspierających projekt, szczególnie dla Mateusza Duszeńki i rodziny Profesora oraz dla pracowników Muzeum Narodowego w Gdańsku, Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku i Gdańskiej Galerii Miejskiej
Franciszek Duszeńko. Leaden Tears
Vernissage: April 4, 2025, at 6:00 PM
Exhibition open: April 5 – May 4, 2025 (11:00 AM – 6:00 PM, Wednesday to Sunday)
Venue: Academy of Fine Arts in Gdańsk, Aula, Great Armoury, Targ Węglowy 6, Gdańsk
This exhibition presents the work and figure of professor Franciszek Duszeńko as well as the most important directions of his explorations and interests. For the first time ever, we are showing a selection of sculptural sketches, drawings and notes from the professor’s studio, which was his sanctuary – a separate place closed to the public. After the professor’s death, thanks to the involvement of Robert Kaja, the efforts of the National Museum in Gdańsk and the courtesy of the artist’s family, the sculptural sketches, bozzettos, negative forms and drawings gathered in the studio at 11/12 Chlebnicka Street in Gdańsk were transferred to the collection of the Academy of Fine Arts in Gdańsk and, as a deposit, to the National Museum in Gdańsk.
The exhibition Franciszek Duszeńko. Leaden Tears focuses on presenting the mantric nature of the creative process, equally intense and multidimensional regardless of the type or scale of the subject matter. The artist, strongly rooted in the tradition of sculpture, noticed and appreciated early on, moved from realistic works, through revolutionary monumental realizations that permanently changed the formula of commemorations, to the abstract and experimental. The presentation of the artist’s studio work metaphorically opens the doors of his studio, showing the special iconosphere of his creative process, while uncovering a dimension hidden and inaccessible during the artist’s lifetime.
The key to selecting the works is based on the desire to show the secrets of the professor’s technique, the links between objects and specific realizations, and the appeal of their form. A special group of works can be distinguished from this collection, related to the personal, dramatic experiences of Franciszek Duszeńko – service in the Home Army as well as arrest and imprisonment in concentration camps. Creation “in the shadow of one’s own trauma” suffered as a result of these experiences, and the focus necessary in order for the professor to be able to work, expose the constantly present limit experience of the drama of war, and the mantric process of creation can be seen as a way to achieve reparation, in the sense assigned to this term by psychoanalyst Melanie Klein. Another good reference point can be found in the theories of Julia Kristeva, who described the vileness of the criminal decision to start wars, which reaches its “apex when death, which, in any case, kills me, interferes with what, in my living universe, is supposed to save me from death: childhood, science, among other things”. We can find the Survivor’s testimony of war in Duszeńko’s entire body of work; both in the use of commemoration motifs and the figure of the victim, including particularly moving portrait studies of the heads of concentration camp prisoners, presented in an extremely expressive way.
Leaden Tears is a quote found among Franciszek Duszeńko’s documents, written on the form of the Council of Higher Artistic Education from 1994. Lead is a very plastic material, and at the same time symbolic on many different levels. The semantic context seems particularly important. The title of the exhibition can be interpreted in two ways: literally, as matter and shape, a reference to the media used in the heavy, cold and austere sculpture; and metaphorically, since lead is a metal associated with heavy weight, or even oppression, and endurance. Therefore, the Leaden Tears can be a symbol of pain and mourning, which are not momentary, but live on in the collective memory, as well as in Duszeńko’s monumental works – leaden tears do not evaporate like ordinary tears. In the context of works commemorating war victims, the title can be read as an allegory of suffering recorded in history and art, as a metaphor for Duszeńko’s artistic message: the burden of human experience, the permanence of the memory of the victims, and the timeless nature of the emotions evoked by the professor’s artworks.
The subtlety and poetics of the title correspond to the professor’s penchant for collecting and his delight in the beauty of things that are simple and commonplace, sometimes incomplete and damaged. He was interested in the nuances of composition, structure and properties of materials. Cared for, mutilated, incomplete and unnecessary objects and things that became part of artistic practice, but conveyed the ideas of commemoration, harm and salvation in accordance with the themes taken up in monumental art.
The exhibition Franciszek Duszeńko. Leaden Tears clasps together the collaboration initiated in 2013 between the National Museum in Gdańsk and the Academy of Fine Arts, at the same time opening up a dialogue and cooperation linked by the work of professor Franciszek Duszeńko.
Franciszek Duszeńko (born 6 April 1925 in Gródek Jagielloński, died 11 April 2008 in Gdańsk) – sculptor and teacher.
In the years 1941–1944, Duszeńko studied at the State Institute of Fine Arts in Lviv, in the studio of professor Marian Wnuk. During World War II, he was a soldier of the Home Army, where he assumed the pseudonym “Gustaw”. In 1944, he was arrested and imprisoned in the German Nazi concentration camps Gross-Rosen, Oranienburg and Sachsenhausen.
After the war, he returned to Poland and continued his education at the State School of Artistic Industry in Łódź, and from 1946 at the State Higher School of Fine Arts in Gdańsk (located in Sopot), where he again studied under the supervision of professor Marian Wnuk. In November 1949, he obtained a certificate of completion at the Faculty of Sculpture in the specialty of architectural sculpture, and in May 1952 he received a diploma of a sculptor based on the resolution of the Senate, which released him from the obligation to prepare a diploma thesis. The Senate accepted Franciszek Duszeńko’s request to recognize his artistic activity to date – from the moment of obtaining a certificate of completion – as equivalent to a diploma thesis. His achievements included works prepared for national exhibitions, competition designs for monuments, and bas-reliefs for the Marszałkowska Housing District in Warsaw. However, Duszeńko was obliged to present the Diploma Committee with photographs of his awarded works and current realizations.
From 1950, he was a member of the Association of Polish Artists and Designers. In the years 1952–1962, he was a member of a team of artists involved in the renovation of the Royal Route in Gdańsk, working with Stanisław Horno-Popławski, Alfred Wiśniewski and Adam Smolana. His works include female sphinxes decorating the stairs of the tenement house at Długi Targ 8, knights flanking the portal of the tenement house at Długi Targ 40 and a bas-relief portal of the building at Ogarna Street 99.
Since 1950, he was professionally associated with his alma mater, where he gradually advanced through the ranks of his academic career – from assistant at the Sculpture Studio at the Faculty of Architecture to full professor. In 1956, he received the title of assistant professor, in 1976 – associate professor and finally in 1990 – full professor. In 1956, he took up the position of head of the Sculpture Studio for first-year students, and in 1964 he became head of the Department of Sculpture and the Diploma Studio. In the years 1960–1964, he served as dean of the Faculty of Sculpture, and in the years 1981–1987, elected in democratic elections, he held the office of the Academy’s rector. After completing two terms, he headed the Department of Sculpture and Drawing and the Diploma Studio. Despite retiring in 1995, he continued his academic work until 2001.
He was a valued teacher. His students included Anna Baumgart, Robert Kaja, Jerzy Kędziora, Grzegorz Klaman, Eugeniusz Lademann, Bogdan Markowski, Ludmiła Ostrogórska, Zdzisław Pidek, Janina Rudnicka, Magdalena Schmidt-Góra and Julita Wójcik.
Thanks to the initiative of professor Franciszek Duszeńko, in 1982 work began on the creation of the “Gallery of Works of Honoured Academy Pedagogues”, the opening of which coincided with the 40th anniversary of the Academy. The Professor’s idea of creating this unique collection is still alive today.
Prof. Franciszek Duszeńko specialized in monumental sculpture, combining raw stone with figurative compositions, often characterized by austerity of form and strong emotional charge. His works were characterized by monumentalism, synthetic approach to figures and striving for harmony between the austerity of material and a clear ideological message. He often took up historical and martyrological themes, giving his works a commemorative and reflective dimension. His work was characterized by attention to composition as well as a strong emotional and historical message, which inscribes it firmly in the tradition of Polish sculpture of the 20th century. Duszeńko’s most famous projects include: the Monument to the Victims of the Extermination Camp in Treblinka (together with Adam Haupt and Franciszek Strynkiewicz); the Monument to the Defenders of the Coast on Westerplatte (together with Adam Haupt and Henryk Kitowski); the Monument to the Polish Artillerists in Toruń, and the Monument to Maria Konopnicka in Gdańsk. In addition to monumental sculptures, Duszeńko also created smaller artistic forms, such as medals (the Northern Port in Gdańsk medal, the Unveiling of the Monument to the Fallen Artillerymen medal, the V International Exlibris Biennial in Malbork medal) and bas-reliefs, such as the portrait of Nicolaus Copernicus for the Malbork Castle. Duszeńko also created sacral sculptures; for the church of St. Joseph in Gdynia-Leszczynki, he made the Figure of Christ.
He took part in exhibitions in Poland and abroad, and his works can be found in museum collections in Warsaw, Gdańsk, Wrocław and New Delhi, among others. He received numerous awards and decorations, including the Knight’s, Officer’s and Commander’s Cross of the Order of Polonia Restituta, the Award of the Minister of Culture and Art and the Medal of Prince Mestwin II.
His wife, Urszula Ruhnke-Duszeńko (1921–2014), was a painter, a graduate of the State Higher School of Fine Arts in Gdańsk, where she defended her diploma in 1954 in the studio of professor Juliusz Studnicki. In the years 1952–1971, she worked at her alma mater, first as an assistant in the Painting Studio of professor Studnicki, and later as the head of the Painting Studio at the Faculty of Interior Design.
Their son, Marcin Duszeńko (1958–2000), was also a painter. He studied at the State Higher School of Fine Arts in Gdańsk, where he graduated in 1983 from the studio of professor Jerzy Zabłocki. He then began working there as an assistant professor in the Painting Studio of professor Włodzimierz Łajming.
Professor Franciszek Duszeńko died in Gdańsk and is buried with his wife and son at the Srebrzysko Municipal Cemetery.
Prepared based on archival materials from the collections of the Academy of Fine Arts
See also: Paulina Szymańska, Franciszek Duszeńko, in: 75 lat Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, ed. Anna Polańska, Monika Scharmach, Mariusz Wrona, Gdańsk 2020, pp. 275–277.
https://www.zbrojowniasztuki.pl/alma-mater/poczet-rektorow/franciszek-duszenko-1981-1987,525
Co-organizers: Academy of Fine Arts in Gdańsk, National Museum in Gdańsk, Gdańsk City Gallery
Partners: Department of Art History and Theory of the AFA in Gdańsk, Library of the AFA in Gdańsk
Curators: Joanna Szymula-Grygiel, Dorota Grubba-Thiede, Małgorzata Jankowska, Bogna Łakomska, Anna Polańska
Coordination: Marzena Świniarska
Design and arrangement: Marta Branicka
Graphic design: Eugenia Tynna
Texts and editing: curatorial team
Translation: Katarzyna Jopek
Object conservation: Kamila Ślefarska
Identification of the Franciszek Duszeńko Year celebration sign
Graphic identity of the Year of Franciszek Duszeńko: Rafał Fedusio, Weronika Jastrzemska
Patronage: rector of the Academy of Fine Arts in Gdańsk prof. ASP dr hab. Adam Świerżewski, director of the National Museum in Gdańsk Piotr Stasiowski, director of the Gdańsk City Gallery Maria Sasin
Honorary patronage: Mayor of the City of Gdańsk, Marshal of the Pomerania Province
Works on display: National Museum in Gdańsk (courtesy of the Artist’s Family), Collection of the Academy of Fine Arts in Gdańsk
Digitally processed archival materials: Library of the AFA in Gdańsk
Photograms of professor Franciszek Duszeńko’s studio: Wojciech Zamiara
The exhibition incorporates works and materials of: Lidia Dąbrowska, Barbara Dobraczyńska, Piotr Józefowicz, Robert Kaja, Krzysztof Olczak, Adam Przybysz, Robert Turło, Małgorzata Żerwe, Radio Gdańsk, Malbork Castle Archive, Tczew Municipal Public Library
We thank all the people who supported the project, especially Mateusz Duszeńko and the Professor’s family, as well as the employees of the National Museum in Gdańsk, the Academy of Fine Arts in Gdańsk and the Gdańsk City Gallery
Informacje
Godziny otwarcia
- Nieczynne -
- Poniedziałek-Wtorek
- 11:00 - 18:00
- Środa-Niedziela
